വാകപ്പൂമരം
പൊടി പിടിച്ച, തിരക്കിട്ട ഈ വിതാനത്തിലൂടെ
എത്രയോപേർ കടന്നു പോയിരിക്കുന്നു.
എന്നിട്ടും ഞാനൊരു വാകപ്പൂമരമായ്
ചുവന്നു നിന്നത്
നിന്റെ കാൽപ്പെരുമാറ്റം
കേട്ടപ്പോൾ മാത്രം.
മൗനം പഠിപ്പിക്കുന്നത്...
എല്ലാ മൗനവും ഒടുവിൽ നിന്നിൽ വീണടിയുന്നു. വിളറി വെളുത്ത നിഴലിന്റെ കനത്ത ജല്പനങ്ങളിലേക്കു ജീവിതം നിന്നെ തിരികെ വിളിക്കുമ്പോൾ കാലത്തിന്റെ വിരസമായ ആദി താളത്തിലേക്ക് നീയും നിന്റെ നീർകുമിളകളും ഉടഞ്ഞു നോവുന്നു.... നൈമിഷികതയുടെ അപാരതയിലാണ് നിന്റെ സ്വത്വം വിലയം പ്രാപിച്ചത്. വീണ്ടും ഒരിക്കൽക്കൂടി തപഃ സമാധിയിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങുക..... അതത്രെ മൗനം പഠിപ്പിക്കുന്നത്...
വിരഹത്തിന്‍റെ വേനല്‍ ചൂടില്‍ ചുവന്നുപോയവള്‍...
ReplyDeleteഎന്നെങ്കിലും എവിടെ വച്ചെങ്കിലും കണ്ടുമുട്ടാമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ കാലമെന്നത് പോലെ മനുഷ്യരും പോയ്മറയുന്നു. പക്ഷേ ഓർമ്മകൾ....
ReplyDelete